κεκαλλιεπημένως

κεκαλλιεπημένως (Α)

επίρρ. με καλλιέπεια, με λεκτική χάρη.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κεκαλλιεπημένος, μτχ. παθ. παρακμ. τού καλλιεπῶ «μιλώ με ωραίες, κομψές φράσεις»].